Um hirðfífl

Aðalsteinn Árni Baldursson.

Eitthvað virðist jólasteikin hafa farið þversum ofan í kokið á Sighvati Björgvinssyni, fv. ráðherra og „jafnaðarmanni“.

Í kostulegri grein sem hann skrifar í áramótablað Fréttablaðsins fer hann hamförum í skömmum og lítilsvirðingu gagnvart formönnum stéttarfélaga innan Starfsgreinasambands Íslands sem voru ekki tilbúnir að setja nafn sitt undir þann gjörning sem skrifað var undir eftir næturbrölt forsvarsmanna ASÍ og Samtaka atvinnulífsins þann 21. desember. Hann leyfir sér að kalla menn lýðskrumara og reyndar skrumara líka í grein sem hann nefnir „Um lýðskrumara“.

Það fór vel á því að skrifað væri undir samninginn í svartasta skammdeginu enda verkafólk sjaldan eða aldrei séð það svartara í kjaramálum. Á meðan þessar samningaviðræður fóru fram voru fyrirtæki víða um land að verðlauna sína starfsmenn með góðum launahækkunum þvert á markmið nýju kjarasamninganna. Sem dæmi má nefna Samherja sem greiddi hverjum og einum starfsmanni fyrirtækisins í landi allt að hálfa milljón í launaauka á árinu 2013. Fór þetta alveg fram hjá „jafnaðarmanninum“. Menn eru greinilega of uppteknir við skrif þessa dagana til að hlusta á daglegar fréttir.

Það verður hins vegar að virða Sighvati „jafnaðarmanni“ það til vorkunnar að hann virðist ekkert inni í þessum málum og skrifar því af mikilli vanþekkingu svo ekki sé meira sagt. Hefur hann lesið yfir kjaramálaályktun þings Starfsgreinasambandsins sem fram fór á Akureyri í október?

Þar stendur m.a.: „Þing Starfsgreinasambandsins fordæmir skattabreytingar sem færa tekjuhæstu hópum samfélagsins umtalsverða skattalækkun á meðan skattbyrði láglaunahópa helst óbreytt og krefst þess að því svigrúmi sem er til skattalækkana verði ráðstafað til þeirra sem minnst hafa milli handanna… Þing Starfsgreinasambandsins vill brjóta á bak aftur þá láglaunastefnu sem hefur ríkt hér á landi á undanförnum árum og áratugum.“ Svokallaðir lýðskrumarar hafa unnið eftir þessari samþykkt þingsins enda kjörnir til þess meðan aðrir formenn stukku frá borði.

Það eina rétta í greininni hjá Sighvati er að samningsrétturinn er hjá hverju félagi. En eftirfarandi fullyrðing er úr lausu lofti gripin: „Forystumenn þessara félaga ákváðu sjálfir að afhenda samningsrétt félaganna í hendur sameiginlegs vettvangs þeirra í Starfsgreinasambandinu. Það gátu þeir gert án þess að sækja til þess leyfi til nokkurs annars aðila en sjálfra sín.“

Er von að spurt sé, er ekki allt í lagi? Formenn stéttarfélaga hafa ekki þennan rétt. Þeir verða að sjálfsögðu að sækja umboð til sinna félagsmanna. Ég neita að trúa því að maður eins og Sighvatur sé ekki betur inni í þessum málum en þetta. Sighvatur hafðu skömm fyrir svona fullyrðingar.

Það má vel vera að gáfnafar mitt og annarra formanna sem skrifuðu ekki undir kjarasamninginn sé af skornum skammti þrátt fyrir að við höfum sloppið ágætlega frá námi. Sighvatur orðar það svo „smekklega“ að við höfum ekki getu til að svara spurningum fjölmiðlamanna af skynsömu viti, ekki nokkra minnstu getu, skrifar „jafnaðarmaðurinn“ og hallar sér aftur í leðurstólnum á góðum öruggum lífeyri frá ríkinu.

Um leið póstar hann greininni og ASÍ birtir hana strax á Facebook-síðu sambandsins. Nokkuð sérstakt en hverju trúir maður ekki upp á talsmenn ASÍ sem eru í nauðvörn þessa dagana. Í leiðinni skammast „jafnaðarmaðurinn“ út í Egil Helgason sem ásamt valinkunnum Íslendingum hefur skrifað málefnalegar greinar um gjörninginn án þess að valta yfir mann og annan með rógburði í neðanbeltisgreinum eins og „jafnaðarmaðurinn“.

Sighvatur, eru þessar fullyrðingar dæmi um lýðskrumara?
Formenn sem barist hafa fyrir því að jafna lífeyrisréttindi landsmanna.
Formenn sem barist hafa fyrir því að skattalækkanir ríkistjórnarinnar næðu ekki bara til millitekjufólks og hátekjufólks heldur einnig til lágtekjufólks.
Formenn sem barist hafa fyrir því að lægstu mánaðarlaun á Íslandi verði ekki lægri en kr. 225.000. Það er lágmarkstekjur fyrir fullt starf á mánuði.
Formenn sem barist hafa gegn ójöfnuði og vaxandi fátækt á Íslandi. Sem birtist meðal annars í því að fólk hefur ekki lengur efni á því að sækja sér læknisþjónustu, versla í matinn eða kosta börnin sín í framhaldsnám.

Þú vilt kannski meina að lágtekjufólkið sé hluti af sjálfhverfu kynslóðinni sem þér hefur orðið svo tíðrætt um? Lágtekjufólkið sem getur keypt sér 79 lítra af mjólk fyrir hækkunina á mánuði meðan þeir sem tala mest fyrir samþykkt samninganna og leiða Alþýðusamband Íslands og Samtök atvinnulífsins geta keypt sér allt að 667 lítra af mjólk fyrir hækkunina sem þeim er ætluð. Þessir menn telja sér trú um að hafa gert vel við tekjulægsta fólkið. Sighvatur, getur verið að þetta séu lýðskrumararnir sem þú áttir við?

Til fróðleiks fyrir Sighvat má geta þess að einn af þessum svokölluðum lýðskrumurum og skrifar þessa grein er formaður í rúmlega tvöþúsund manna stéttarfélagi í Þingeyjarsýslum. Samkvæmt könnunum sem gerðar hafa verið m.a. af Starfsgreinasambandi Íslands nýtur Framsýn – stéttarfélag Þingeyinga mestrar virðingar meðal félagsmanna innan aðildarfélaga sambandsins sem telur um 50 þúsund félagsmenn.

Niðurstaða könnunarinnar er að 97% félagsmanna Framsýnar bera traust til félagsins og 3% tóku ekki afstöðu til starfsemi félagsins. Miðað við þín skrif eru Þingeyingar upp til hópa lýðskrumarar, hverjir aðrir en sjálfhverfir lýðskrumarar kjósa sér lýðskrumara, eða skrumara til formennsku. En skyldi Sighvatur „jafnaðarmaður“ hafa heyrt talað um hirðfífl, spyr sá sem ekki veit?

Aðalsteinn Árni Baldursson
Formaður Framsýnar